Hakerdehaak…

 

Ik meen dat het in het najaar van 2011 is, als de Lidl pakketten verkoopt met brei-/haakgaren en setjes met haaknaalden. In een vlaag van weer eens wat willen freubelen, koop ik 2 pakketjes en een setje naalden. Hoe leuk zal het zijn dochterlief te verrassen met een schattig popje.

Natuurlijk heb ik geen patroon. Maar kom, die heb ik toch niet nodig! Ik bedenk wel iets uit het blote hoofd. Nogal roestig ga ik aan de slag. Het is immers al enige tijd geleden dat ik voor het laatst heb gehaakt. De interesse zakt weg als het resultaat niet echt de wauwfactor heeft en het haakwerk verdwijnt steeds verder de berging in.

Tot ik dit voorjaar met een vriendin de middag doorbreng bij een speelparadijs. Terwijl de kinderen zich vermaken in de klimkooi en wij gezellig aan de klets zijn, is zij druk in de weer met haar haakwerk. Het werkt aanstekelijk, want het vlammetje om weer te gaan haken wordt weer aangewakkerd. Er is een neefje of nichtje onderweg en hoe leuk zal het zijn om daar een leuke knuffel voor te haken. Thuisgekomen heb ik mijn eerdere knutselwerk weer opgezocht. Maar nee, van dat ding kan echt niets fatsoenlijks worden gemaakt. Iets nieuws moest er gemaakt worden en dit keer echt iets van kwaliteit.

Dus wordt de computer erbij gepakt. Het ene leuke idee na het andere passeert de revue. Als een blok val ik voor de olifantjes van Anne-Claire Petit. Natuurlijk is daar geen patroon van te vinden. Ach ja, koppig als ik ben, dan kijken we toch goed naar de plaatjes. Beetje improviseren moet ik wel kunnen en nadat ik een origineel exemplaar bij de Bijenkorf uitvoerig heb bekeken, ben ik er helemaal van overtuigd. Dit kan ik zonder patroon ook best zelf wel maken.

Het haakwerk schiet lekker op. De eerste resultaten zijn best naar tevredenheid. Alleen ergens knaagt het toch wel in het achterhoofd dat ik geen patroon heb om te volgen. Gaat het eindresultaat wel kadowaardig zijn… Ondertussen heeft vriendin mij ook geattendeerd op Pinterest. Wow, wat een schat aan ideeën vind je daar! Zo vind ik daar een leuk plaatje van een blauw konijntje. En joepiedepoepie, mét patroon!

Op het werk loopt een zwangere collega rond die ik vertel over mijn volgende haakproject. Zij reageert zo enthousiast dat ik beslis het konijntje voor haar kleine te gaan maken. De olifant is bijna klaar en uit nieuwsgierigheid begin ik alvast aan het konijn. Zo! Dat werkt makkelijk met dat patroon. Wanneer de olifant klaar is valt het eindresultaat mij tegen. Ik ervaar geen wauwfactor en vind de olifant niet van kwaliteit om kadowaardig te kunnen zijn. Zoonlief vindt hem echter erg schattig en ontfermt zich graag over de arme wees.

 

Maar, help wat nu! Nichtje of neefje komt al bijna! En het 101 doelen idee om een vilt-kubus te maken zie ik ook niet meer zitten. Het enthousiasme over het konijntje groeit en groeit echter maar door. Alleen is deze al aan iemand beloofd. Dan bedenk ik mij dat ik ergens achterin, onderin de berging nog dat andere pakket met brei-/haakgaren moet hebben liggen. Daar kan ik natuurlijk mooi een 2e exemplaar mee maken. Zo gezegd, zo gedaan. En dit keer naar volle tevredenheid.

De konijnen krijgen zelfs een “Homemade by MJvN”-labeltje mee met op de andere kant de voornaam van de gelukkige eigenaar in spee.

In de tussentijd heeft dochterlief met veel belangstelling gevolgd wat ik aan het maken ben. Het duurt dan ook niet lang voordat ik het verzoek krijg ook voor haar eentje te maken. Een roze moet het worden. En dus begint moeders voor een derde keer aan het konijnenproject. Ik kan het patroon al bijna dromen…